Peter Blanker - Vicky's uitstapje lyrics

rate me

<b>Vicky's uitstapje</b> by <i>Peter Blanker</i><br />(incomplete)

En hoog van de muur suizen duizend kometen

Ze houdt ze zo mooi rond zich heen in bedwang

Ze staat uit een doos chocolaatjes te eten

En tekent een inktvisje op 't behang

Ze komt uit de keuken

De thee in de glazen

Zo komt dan de honing weer bij de jasmijn

Ze voelt zich wel thuis hier, in deze oase

Hoever zou de rest van de wereld nu zijn

En dan..., barst de kamer open

En met donderend geraas

Storten duizend (…) langs de muren

En zij wil ze niet ontlopen

Want ze glimlacht blij en dwaas

Deze regenbui mag honderd jaren duren

Dan kruipt ze terug in de schulp van haar jaren

En droomt zich aan alle dimensies voorbij

En moeiteloos laat zich als drijfhout vergaren

Wat zwierf door haar hart, op een vroeger getij

Ze neuriet een liedje, van eeuwen geleden

En knoeit met een viltstift een oog op de muur

En dan schrijft ze 'neuken' en 'eten' en 'vrede'

En vraagt: "Wie met nootjes en wie wil er puur"

De een, die wil graag met nootjes en de andere liever puur

Maar dat geeft niet want ze zijn toch net zo duur

"Kijk, hier heb je nog een stukje

He zeg, dat is nou toch sterk, met rozijnen

O, 't is een ander merk"

Zo strooit ze met woorden en duizend gebaren

De tijd is alweer even stil blijven staan

Dan rolt ze bedachtzaam en angstig ervaren

En steekt ze tevreden een volgende aan

En hoog van de muur suizen duizend kometen

Ze houdt ze zo mooi rond zich heen in bedwang

En in dit heelal raakt de aarde vergeten

Ze tekent een inktvisje op 't behang

Lalala, lalalala

Lalala, lalalala...